ظهور ارز دیجیتال ، که معمولاً به نام رمزارزها شناخته می‌شوند، تحولی عظیم در دنیای مالی ایجاد کرده است. این ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بر روی فناوری بلاک‌چین ساخته شده‌اند و به عنوان جایگزینی برای سیستم‌های مالی سنتی عمل می‌کنند که در طول زمان به واسطه‌های مختلفی چون بانک‌ها وابسته بوده‌اند.
یکی از مزایای اصلی ارزهای دیجیتال امنیت آنهاست، که از طریق مکانیزم‌های مختلف رمزنگاری و فناوری‌های نوین تضمین می‌شود. با این حال، اگرچه ارزهای دیجیتال سطح بالایی از امنیت را ارائه می‌دهند، اما آنها از خطرات و تهدیدات ایمن نیستند. با گسترش استفاده از ارزهای دیجیتال، درک منظره امنیتی پیرامون آنها برای کاربران، سرمایه‌گذاران و توسعه‌دهندگان امری ضروری است. این مقاله به بررسی ابعاد مختلف امنیت در ارزهای دیجیتال می‌پردازد و تکنولوژی‌های پشت پرده تراکنش‌های امن، آسیب‌پذیری‌های احتمالی و راه‌حل‌های جدید برای محافظت از کاربران و پلتفرم‌ها در اکوسیستم رمزارزها را تحلیل می‌کند.
در ادامه این مطالب را می خوانید:
اهمیت امنیت در ارزهای دیجیتال
امنیت در ارزهای دیجیتال اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا کاربران دارایی‌های مالی خود را به این سیستم‌ها می‌سپارند و گاهی حتی اطلاعات شخصی خود را به اشتراک می‌گذارند. برخلاف سیستم‌های مالی سنتی که به واسطه‌های متمرکز مانند بانک‌ها وابسته هستند، ارزهای دیجیتال در یک محیط غیرمتمرکز و همتا به همتا (P2P) عمل می‌کنند، به این معنی که مسئولیت تأمین امنیت تراکنش‌ها و دارایی‌ها به طور عمده بر عهده فرد و فناوری زیرساخت آن است.
۱. حفاظت از دارایی‌های کاربران
ارزهای دیجیتال به کاربران این امکان را می‌دهند که دارایی‌های دیجیتال خود را ذخیره، ارسال و دریافت کنند. بنابراین، حفظ امنیت این دارایی‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. در صورت به خطر افتادن کلید خصوصی یک کاربر، دارایی‌های او در معرض سرقت قرار می‌گیرد. ایمنی دارایی‌ها به همین دلیل یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها در اکوسیستم ارزهای دیجیتال است.
۲. پیشگیری از فعالیت‌های تقلبی
تدابیر امنیتی برای محافظت از کاربران در برابر فعالیت‌های تقلبی مانند حملات فیشینگ، هک و سرقت هویت طراحی شده‌اند. از آنجا که تراکنش‌های ارزهای دیجیتال اغلب غیرقابل برگشت هستند، نیاز به سطح بالایی از امنیت برای جلوگیری از تقلب و سرقت احساس می‌شود.
۳. تضمین یکپارچگی سیستم
طبیعت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال بدان معناست که هیچ مرجع مرکزی برای مداخله در صورت بروز نقص امنیتی وجود ندارد. بنابراین، یکپارچگی شبکه بلاک‌چین باید حفظ شود تا تراکنش‌ها اعتبارسنجی شوند و شبکه از دستکاری یا حمله در امان بماند.
۴. اعتماد به سیستم
امنیت به طور مستقیم با سطح اعتمادی که کاربران به یک سیستم ارز دیجیتال دارند، ارتباط دارد. اگر کاربران یک رمزارز را ناامن بدانند، احتمال استفاده از آن به شدت کاهش می‌یابد و این امر پتانسیل پذیرش گسترده آن را کاهش می‌دهد. بنابراین، تأمین تدابیر امنیتی قوی برای موفقیت و پذیرش بلندمدت ارزهای دیجیتال ضروری است.
چگونگی تأمین امنیت در ارزهای دیجیتال
ارزهای دیجیتال از فناوری‌های مختلفی برای تضمین امنیت تراکنش‌ها، دارایی‌ها و داده‌ها استفاده می‌کنند. این فناوری‌ها شامل رمزنگاری، مکانیزم‌های اجماع و پروتکل‌های شبکه هستند که به طور مشترک یک محیط امن، شفاف و مقاوم در برابر دستکاری ایجاد می‌کنند.
۱. رمزنگاری
در مرکز امنیت ارزهای دیجیتال رمزنگاری قرار دارد. الگوریتم‌های رمزنگاری برای تأمین امنیت تراکنش‌ها، کنترل ایجاد واحدهای جدید ارز و تأیید انتقال دارایی‌ها استفاده می‌شوند. تکنیک‌های اصلی رمزنگاری که در اکثر رمزارزها استفاده می‌شود عبارتند از:
-
- رمزنگاری کلید عمومی (رمزنگاری نامتقارن): این شامل یک جفت کلید است — یک کلید عمومی (برای دریافت وجوه) و یک کلید خصوصی (برای امضای تراکنش‌ها). کلید خصوصی به‌طور ایمن توسط کاربر ذخیره می‌شود و تنها فردی که به کلید خصوصی دسترسی دارد می‌تواند تراکنش‌های مربوطه را انجام دهد. رمزنگاری کلید عمومی اطمینان می‌دهد که فقط صاحب مشروع کیف پول رمزارز قادر به دسترسی به وجوه و انجام تراکنش‌ها از آن کیف پول خواهد بود.
- الگوریتم‌های هشینگ: توابع هش رمزنگاری در بخش‌های مختلف اکوسیستم ارز دیجیتال استفاده می‌شوند، از جمله در ایجاد بلوک‌های جدید و تأیید داده‌های تراکنش. یک تابع هش ورودی را می‌گیرد و یک خروجی با اندازه ثابت تولید می‌کند که تضمین می‌کند داده‌ها قابل تغییر یا دستکاری نخواهند بود بدون اینکه این تغییرات شناسایی شوند. بیت‌کوین از الگوریتم SHA-256 استفاده می‌کند، در حالی که دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم از Keccak-256 استفاده می‌کنند.
۲. مکانیزم‌های اجماع
مکانیزم اجماع یکی دیگر از عناصر حیاتی است که به تأمین امنیت ارزهای دیجیتال کمک می‌کند. در شبکه‌های غیرمتمرکز، مکانیزم‌های اجماع اطمینان می‌دهند که همه شرکت‌کنندگان (گره‌ها) در مورد وضعیت بلاک‌چین به توافق برسند و تراکنش‌ها قبل از اضافه شدن به دفترکل اعتبارسنجی شوند.
-
- اثبات کار (PoW): بیت‌کوین و ارزهایی مانند لایت‌کوین از PoW به عنوان مکانیزم اجماع خود استفاده می‌کنند. در این سیستم، ماینرها برای حل معادلات پیچیده رمزنگاری با یکدیگر رقابت می‌کنند و اولین کسی که معادله را حل کند، اجازه می‌یابد یک بلوک جدید به بلاک‌چین اضافه کند. این فرآیند نیازمند قدرت محاسباتی زیادی است که جعل بلاک‌چین را هزینه‌بر می‌کند.
- اثبات سهام (PoS): ارزهای دیجیتال دیگری مانند اتریوم (در مسیر انتقال به اتریوم ۲.۰) از PoS به عنوان مکانیزم اجماع خود استفاده می‌کنند. در این سیستم، به جای ماینرها، اعتبارسنجی‌ها بر اساس تعداد سکه‌هایی که دارند و آماده‌اند تا به عنوان وثیقه “سهام‌گذاری” کنند، برای ایجاد بلوک‌های جدید انتخاب می‌شوند. PoS نسبت به PoW انرژی کمتری مصرف می‌کند و امنیت خود را از طریق انگیزه‌ها و مجازات‌های اقتصادی حفظ می‌کند.
- اثبات سهام نماینده (DPoS): یک نسخه از PoS که در آن کاربران برای نمایندگان رأی می‌دهند تا مسئول تأیید تراکنش‌ها و نگهداری بلاک‌چین شوند. DPoS به دنبال بهبود مقیاس‌پذیری است و در عین حال امنیت شبکه را حفظ می‌کند.
۳. غیرمتمرکز بودن و فناوری دفترکل توزیع‌شده (DLT)
طبیعت غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال یکی از قوی‌ترین ویژگی‌های امنیتی آنهاست. در یک سیستم غیرمتمرکز، هیچ نقطه شکست واحدی وجود ندارد که مهاجمان بتوانند بر آن تسلط پیدا کنند، که این امر جعل شبکه را بسیار دشوار می‌سازد. بلاک‌چین، فناوری پایه بسیاری از ارزهای دیجیتال، نوعی فناوری دفترکل توزیع‌شده (DLT) است که در آن نسخه‌های مختلفی از بلاک‌چین در گره‌های مختلف شبکه وجود دارد. این گره‌ها برای اعتبارسنجی و ذخیره تراکنش‌ها با یکدیگر همکاری می‌کنند و از آنجا که هیچ نهادی کنترل کامل شبکه را در دست ندارد، هیچکس نمی‌تواند کل سیستم را دستکاری کند.
چنین توزیع‌شدگی باعث می‌شود که برای تغییر یا حمله به بلاک‌چین نیاز به مقدار بسیار زیادی از قدرت محاسباتی یا منابع باشد. در عمل، این بدان معناست که تغییر یک بلاک‌چین نیازمند کنترل بیش از ۵۱٪ از شبکه است که معمولاً کاری بسیار دشوار و هزینه‌بر است.
۴. قراردادهای هوشمند و ویژگی‌های امنیتی
علاوه بر تراکنش‌های ساده، برخی از ارزهای دیجیتال (مانند اتریوم) از قراردادهای هوشمند پشتیبانی می‌کنند که قراردادهایی خوداجرایی با قوانین از پیش تعریف شده در کد هستند. این قراردادها به طور خودکار شرایط یک توافق‌نامه را اجرا می‌کنند و نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برند. این قراردادها بر روی بلاک‌چین ذخیره می‌شوند و به این ترتیب نمی‌توان آنها را بعد از استقرار تغییر داد.
امنیت قراردادهای هوشمند بسیار حیاتی است، زیرا هر آسیب‌پذیری در کد می‌تواند توسط مهاجمان برای سوءاستفاده مورد استفاده قرار گیرد. برخی از آسیب‌پذیری‌های معروف عبارتند از حملات بازگشتی و خطاهای سرریز عددی که قبلاً برای سرقت وجوه از قراردادهای هوشمند مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند.
برای تأمین امنیت قراردادهای هوشمند، باید کد به‌طور دقیق بازرسی و آزمایش شود. اتریوم دارای اکوسیستم رو به رشدی از ابزارها و چارچوب‌های امنیتی است که به توسعه‌دهندگان در ساخت قراردادهای هوشمند امن کمک می‌کند.
آسیب‌پذیری‌های رایج در ارزهای دیجیتال
در حالی که ارزهای دیجیتال تدابیر امنیتی قوی دارند، اما آنها از خطرات و تهدیدات ایمن نیستند. کاربران و پلتفرم‌ها باید همواره نسبت به تهدیدات مختلف که می‌تواند یکپارچگی سیستم را به خطر بیندازد، هوشیار باشند.
۱. سرقت کلید خصوصی
بزرگ‌ترین خطر برای امنیت ارزهای دیجیتال، سرقت کلید خصوصی است. اگر ک
لید خصوصی یک کاربر به خطر بیفتد، مهاجم می‌تواند به طور کامل بر دارایی‌های موج
ود در آن کیف پول تسلط پیدا کند. کلیدهای خصوصی معمولاً در کیف پول‌های دیجیتال ذخیره می‌شوند و اگر این کیف پول‌ها به درستی ایمن نشده باشند، در معرض حملات هکری قرار می‌گیرند.
برای کاهش این خطر، کاربران توصیه می‌شوند که کلیدهای خصوصی خود را به صورت آفلاین در کیف پول‌های سخت‌افزاری یا کیف پول‌های کاغذی ذخیره کنند و از نگهداری آنها در کیف پول‌های آنلاین (که به اینترنت متصل هستند) خودداری کنند. همچنین استفاده از احراز هویت دو مرحله‌ای (MFA) می‌تواند لایه امنیتی اضافی فراهم کند.
۲. حملات به صرافی‌ها
صرافی‌های ارز دیجیتال به دلیل حجم بالای دارایی‌هایی که ذخیره می‌کنند، هدف محبوبی برای هکرها هستند. حملات به صرافی‌ها می‌تواند منجر به سرقت میلیون‌ها دلار شود. هکرها ممکن است از آسیب‌پذیری‌های موجود در زیرساخت‌های امنیتی صرافی برای سرقت وجوه یا داده‌های کاربران سوء
استفاده کنند.
برای محافظت از وجوه در صرافی‌ها، بسیاری از پلتفرم‌ها از ذخیره‌سازی سرد استفاده می‌کنند که در آن اکثر وجوه به صورت آفلاین نگهداری می‌شود و از دسترس هکرها خارج می‌ماند. با این حال، امنیت صرافی‌ها به میزان قابل توجهی به تدابیر امنیتی خود صرافی بستگی دارد. کاربران توصیه می‌شوند از صرافی‌هایی با شهرت قوی و پروتکل‌های امنیتی محکم استفاده کنند.
۳. حملات فیشینگ
حملات فیشینگ نوعی حمله اجتماعی است که در آن مهاجمان با جعل هویت پلتفرم‌ها یا خدمات معتبر به سرقت اطلاعات حساس مانند کلیدهای خصوصی، نام‌کاربری، کلمات عبور یا سایر داده‌های شخصی می‌پردازند. حملات فیشینگ می‌تواند به صورت ایمیل‌های جعلی، سایت‌های تقلبی یا پیام‌های فریبنده انجام شود.
برای محافظت در برابر حملات فیشینگ، کاربران باید در هنگام کلیک روی لینک‌ها از منابع ناشناس محتاط باشند و همیشه از صحت ایمیل‌ها یا سایت‌ها قبل از وارد کردن اطلاعات شخصی اطمینان حاصل کنند.
۴. حمله ۵۱٪
حمله ۵۱٪ به شرایطی اطلاق می‌شود که یک بازیگر مخرب کنترل بیش از نیمی از قدرت محاسباتی یا سهام‌های یک شبکه بلاک‌چین را در دست بگیرد، به این ترتیب قادر به دستکاری بلاک‌چین از طریق برگشت تراکنش‌ها، دوباره خرج کردن سکه‌ها یا جلوگیری از تأیید تراکنش‌های جدید می‌شود.
اگرچه حملات ۵۱٪ از نظر نظری ممکن است، اما انجام آنها به‌ویژه در شبکه‌های بزرگ و مستحکم مانند بیت‌کوین دشوار است. با این حال، بلاک‌چین‌های کوچک‌تر یا جدیدتر ممکن است آسیب‌پذیرتر باشند. برای جلوگیری از این‌گونه حوادث، شبکه‌ها می‌توانند مکانیزم‌های اجماع امن‌تری مانند اثبات سهام یا مدل‌های اجماع ترکیبی را به کار گیرند.
۵. آسیب‌پذیری‌های قراردادهای هوشمند
در حالی که قراردادهای هوشمند برنامه‌های غیرمتمرکز را امکان‌پذیر می‌کنند، امنیت آنها حیاتی است. آسیب‌پذیری‌های موجود در کد می‌تواند توسط بازیگران مخرب سوءاستفاده شود و منجر به از دست دادن وجوه یا پیامدهای نامطلوب دیگری شود. از جمله آسیب‌پذیری‌های معروف می‌توان به حملات بازگشتی و خطاهای سرریز عددی اشاره کرد که در گذشته برای سرقت وجوه از قراردادهای هوشمند سوءاستفاده شده‌اند.
برای تأمین امنیت قراردادهای هوشمند، باید کد آنها به‌طور دقیق بازرسی و آزمایش شود. پروژه‌هایی مانند OpenZeppelin کتابخانه‌هایی از کدهای تست شده و امن را فراهم می‌کنند که توسعه‌دهندگان می‌توانند برای ساخت قراردادهای امن از آن استفاده کنند.
بهترین شیوه‌های امنیتی برای کاربران
برای کاهش خطرات مربوط به ارزهای دیجیتال، کاربران باید بهترین شیوه‌ها برای تأمین امنیت دارایی‌ها و داده‌های شخصی خود را در پیش بگیرند:
- استفاده از کلمات عبور قوی و منحصر به فرد: همیشه از کلمات عبور پیچیده و منحصر به فرد برای کیف پول‌های ارز دیجیتال، صرافی‌ها و حساب‌های ایمیل خود استفاده کنید. یک مدیر رمزعبور می‌تواند در ذخیره‌سازی امن آنها کمک کند.
- فعال‌سازی احراز هویت دو مرحله‌ای (۲FA): هر زمان که امکان‌پذیر باشد، احراز هویت دو مرحله‌ای را بر روی حساب‌های خود فعال کنید تا لایه امنیتی اضافی فراهم کنید.
- ذخیره‌سازی کلید خصوصی به صورت ایمن: کلیدهای خصوصی خود را به صورت آفلاین در کیف پول‌های سخت‌افزاری یا کیف پول‌های کاغذی ذخیره کنید و از نگهداری آنها در کیف پول‌های آنلاین (که به اینترنت متصل هستند) خودداری کنید.
- اجتناب از حملات فیشینگ: از کلیک کردن بر روی لینک‌های ناشناس یا ایمیل‌های جعلی که از شما اطلاعات شخصی یا کلیدهای خصوصی درخواست می‌کنند، خودداری کنید.
- پشتیبان‌گیری منظم از کیف پول خود: مطمئن شوید که کیف پول خود را به‌طور منظم پشتیبان‌گیری کرده و آن را در مکانی امن و آفلاین ذخیره کنید.
جمع بندی
امنیت سنگ بنای اکوسیستم ارزهای دیجیتال است و همانطور که ارزهای دیجیتال به جریان اصلی تبدیل می‌شوند، بسیار ضروری است که کاربران، توسعه‌دهندگان و پلتفرم‌ها تهدیدات موجود را درک کنند و اقدامات لازم برای محافظت از دارایی‌ها را انجام دهند. ارزهای دیجیتال از فناوری‌های مختلفی برای تأمین امنیت تراکنش‌ها و داده‌ها استفاده می‌کنند، از جمله الگوریتم‌های رمزنگاری، مکانیزم‌های اجماع و شبکه‌های غیرمتمرکز. اما آسیب‌پذیری‌هایی وجود دارند و هم کاربران و هم توسعه‌دهندگان باید در برابر تهدیدات احتمالی از جمله سرقت کلید خصوصی، حملات صرافی، حملات فیشینگ و حملات ۵۱٪ هوشیار باشند.
توسعه مداوم مکانیزم‌های اجماع امن‌تر، راه‌حل‌های بهتر برای کیف پول‌ها و بهبود بازرسی کد قراردادهای هوشمند به امنیت کلی فضای رمزارز کمک خواهد کرد. با پیروی از بهترین شیوه‌ها و استفاده از ویژگی‌های امنیتی ارائه‌شده توسط فناوری بلاک‌چین، کاربران می‌توانند به طور قابل توجهی خطر از دست دادن دارایی‌های خود را کاهش دهند و به ایجاد یک اکوسیستم امن‌تر برای ارزهای دیجیتال کمک کنند.
آینده امنیت ارزهای دیجیتال به تلاش‌های مشترک توسعه‌دهندگان، نهادهای نظارتی و کاربران بستگی دارد تا یک اکوسیستم مالی متوازن، امن و شفاف ایجاد کنند که از حریم خصوصی فردی محافظت کند و در عین حال از خطرات بالقوه برای جامعه جلوگیری کند.
نوشته شده در : داشنامه کیوی ایندکس
